Ці-ж поле нішчымнае?
Рунее там ярыца.
Люблю немагчымае
I тое, што марыцца.
Мне марыцца сьветлае,
Далёкае, роднае,
Запрошаньне ветлае
I шчасьце народнае.
Ні пана, ні лёкая...
Я мрою, я ведаю
Сьвятое, далёкае
За мірнай бяседаю.
Жыцьцё самастойнае,
Жыцьцё незалежнае;
Сяброўства спакойнае,
Сваё і замежнае.
Усё немагчымае
Магчымасьцяй станецца.
З маёю радзімаю
Душа не растанецца.
|
|
